Struggles of a 21 year old girl: Over voorbereidingen treffen voor de toekomst en ''het leed dat wiskunde heet''.

Op mijn vijftiende/zestiende levensjaar moest ik al kiezen wat voor een HBO opleiding ik wilde gaan doen. Ik had echt werkelijk waar geen idee en ik denk dat vele van jullie dit kunnen beamen met mij. En die vraag moet je ook vooral aan mij stellen zeg, I change my mind like the weather does.. ''Nice to meet you, my name is Miss Indecisive.'' Staat je docent dan op een nietsvermoedende dag voor de klas, die alle studenten confronterend en uitdagend recht aankijkt in hun quasi-onschuldige Bambie-ogen en even tussen neus en lippen door vertelt dat je je alvast, naast alle andere 100 verplichtingen als HAVO-leerling (die heel veel lijken als je die leeftijd hebt, maar achteraf eigenlijk drie keer niks voorsteld), moet oriënteren op vervolgstudies en ''dat je toekomst en verdere loopbaan wel eens heel erg kan gaan afhangen van deze keuze.'' No pressure at all..

Alle richtingen schieten weer even snel door mijn hoofd heen, net als toen. Rechten, niks voor mij. Ja, ik had het kunnen kiezen als ik een doodswens had gehad en doodongelukkig had willen eindigen. Cijfertjes, ook niks voor mij. Op de middelbare school had ik wiskunde in mijn vierde jaar dus al laten vallen en ging ik door met een talenpakket deluxe: Nederlands, Engels, Spaans, Frans en Duits. Ja, lettertjes zijn leuker dan cijfertjes. Was er zelfs zo goed in, als vijftienjarig/zestienjarig guppie, dat ik bijles gaf aan mij medestudent. Talen, zoals hiervoor al genoemd, ben ik erg goed in. Een leven lang op een strandbedje aan de Costa del Sol als carrière zag ik dus wel zitten (''¡ Dos mojitos, por favor '!''). Hello, I'm ''working'' on my tan, here. Maar helaas, na wat research kwam ik er achter dat niemand het ooit is gelukt om slapend rijk te worden. En die zaadjes voor de geldboom in de tuin heeft ook zijn vruchten nooit afgeworpen, letterlijk en figuurlijk niet. Mijn tuin is erg groen hoor, maar niet van het geld.

Ik heb er uiteindelijk voor gekozen om Media & Entertainment Management te gaan doen. Vier jaar later was het toch niet wat ik verwacht had en nu weet ik pas echt wat ik wel, en vooral: wat ik niet wil. Mijn opleiding was meer gericht op televisie, radio en de muziekwereld, maar nu zie ik meer uitdaging en toekomstmogelijkheden in schrijven, (web)redactie, (online) marketing en de uitgeverijen. Met beide ogen op de toekomst gericht (nee niet met m'n oog gericht, niet één oog, maar twee) ben ik nu bezig met mij voorbereiden voor mijn premaster en master communicatiewetenschappen. Nou, dat is een hell, joh. Op de middelbare school heb ik HAVO gedaan en dit is allemaal eindexamenniveau VWO. En. Dus. Ook. Wiskunde. Ik heb echt, maar dan ook echt - ja écht - een grondelijke, gruwelijke, diepgewortelde (wiskunde, wortels - HA..) haat voor wiskunde. Maar die haat gaat dan ook echt diep, heel diep. De stelling van pythagoras, grafieken, statistiek, priemgetallen, tangens, sinus, cosinus (Say what?!) ¿ Qué ? ¿ Cómo ? It's still haunting me. Nee, geef mij maar talen.. Elk weekend erger ik me een breuk (wiskunde, breuken - HA..) aan al die wiskunde theorieën en opgaven en hangt er figuurlijk een groot vraagteken boven mijn hoofd en staat er letterlijk een groot vraagteken op papier in plaats van mijn wiskundige vergelijkingen. HELLUP. Het leed dat wiskunde heet..

Nee, ik en wiskunde waren nooit best buds. In al die jaren op de middelbare school en tijdens mijn HBO opleiding ben ik meerdere malen ''in aanraking geweest'' met het abracadabra-hocus-pocus-pas-goochelen-met-cijfertjes vak. Het staat nu inmiddels 23-0 voor het monster ''Mathematics'' en met een premaster en master communicatiewetenschappen was ik in de veronderstelling dat ik eigenlijk voorgoed af zou zijn from the Ghost Of Highschool's Past. Je toekomst, je moet er wat voor over hebben..