De meesten van jullie zullen niet weten wie Frank Underwood is. De helft daarvan heeft het waarschijnlijk inmiddels al gegoogled of was het van plan. Niet nodig, de uitleg volgt in een ogenblik.

 

Een aantal jaar geleden moesten we nog hopeloos op een knopje van onze doodgewone telefoon drukken om te kijken of die ene gierige persoon eindelijk al had terugge-sms't. “Ik heb geen beltegoed” zeiden ze dan en “donder op” dacht jij dan. Er kwam verandering in met de smartphone. We kregen Blackberry PIN (wat op de een of andere manier plotseling Ping werd genoemd), Whatsapp en voornamelijk dat ene ledlampje, blauw, rood, paars of groen, waar je zelf ’s nachts nachtmerries over kreeg waarin hij maar uit bleef. Eindelijk waren we verlost van alle gierige mensen in de mobiele wereld. Eindelijk hadden ze geen excuus meer om niks terug te sturen en nu kon je zélfs zien of de ander het had gelezen of niet! De natte droom van iedere kettingsms'er. Vanaf dat moment spraken we vrienden die we al járen niet meer hadden gesproken. We spraken vijftien mensen op één dag en soms zelfs tien tegelijk. We wisselden onze ping uit met vreemden in de club, maakten binnen no time nieuwe vrienden en zorgden dat geen enkele date saai was omdat je altijd nog je telefoon had om naar te staren. Wij, jij en ik, maakten deel uit van de grootse mobiele generatie. Prachtig.

 

Nu kom ik even terug op Frank Underwood. Frank, of Francis Underwood, is een personage uit de serie House of Cards. Als Amerikaanse politiek niet je ding is dan moet je het vooral niet gaan volgen maar stiekem lijkt het me voor iedereen wel interessant. Frank is een ongelofelijk bedachtzame man die door middel van allerlei schemes en lies als een schaakspel door het leven gaat. Hij gaat over lijken om te krijgen wat hij wil en dit lukt hem vrijwel altijd. Net als Frank, gaat Whatsapp over lijken. Zonder dat we het zelf door hebben gehad heeft Whatsapp meer kapot gemaakt dan ons lief is. Zo hebben we het zicht op de wereld verloren, missen we de mooiste dingen om ons heen omdat we alleen maar naar onze telefoon staren. We leren niet meer omgaan met onze onzekerheden, omdat het makkelijker is om net te doen alsof we whatsappen dan om te glimlachen naar die ene persoon die er best wel meer dan oke uitziet. We verliezen vrienden, omdat wanneer je ervoor kiest om níet te antwoorden of het gewoonweg vergeet omdat je het druk hebt, het je niet in dank afgenomen wordt. Als kers op de taart, waar we eerst 500 foto's van hebben gemaakt, sterven sommigen van ons zelfs letterlijk omdat zij ervoor kiezen om te whatsappen in plaats van op de weg te letten of op de rest van het verkeer. Minder prachtig.

 

Net als Frank Underwood heeft Whatsapp de illusie gewekt dat we met iets moois bezig waren, terwijl het eigenlijk vanaf het begin af aan al zijn of haar plan was om de mensheid op te slokken zonder dat we het door hadden. Wij zijn slaaf en Whatsapp meester. Tijdens Whatsappstoringen beginnen mensen spontaan in huilen uit te barsten, smijten hun telefoon uit het raam of nog erger, schrijven erover op Facebook enTwitter. En Whatsapp? Die rookt samen met Frank een sigaar. Een hele dikke, vette gemaakt van ogen en gedachten.Van foute spelling en onafgemaakte zinnen. Van LOL’s die niet klinken. Van tranen en woede. Van jou, en van mij.

 

Het zonnetje schijnt vandaag, geniet van je dag! Of.. appse. 

 

Tekst: Jennifer Blaas